برنامه محیط زیست ملل متحد نهادی وابسته به سازمان ملل متحد است که فعالیت‌های زیست محیطی اعضای خود را هماهنگ نموده، در توسعهٔ مشارکت کشورها در اجرای دقیق سیاست‌ها و تشویق‌های گسترش قابل تحمل مؤثر بر طبیعت از میان شیوه‌های دقیق محیطی مساعدت می‌نماید. این انجمن در نتیجه کنفرانس سازمان ملل بر روی محیط انسان در سال ۱۹۷۳ پایه‌گذاری شد و اداره مرکزی آن در نایروبی واقع در کنیا قرار دارد.
فعالیت‌های این انجمن سطح وسیعی از موضوعات راجع به جو زمین و اکوسیستم‌های زمینی را تحت پوشش قرار می‌دهد. این موضوعات نقشی قابل توجه را در گسترش قراردادهای بین‌المللی محیطی، ارتقاء دانش محیطی و اطلاعات و روشن نمودن راه افراد متعامل با سیاست بوده، کار بر روی گسترش و کاربرد سیاست با دولت‌های ملی و نهادهای منطقه‌ای و کار در رابطه با سازمان‌های غیردولتی محیطی (ای ان جی ا اس) را دنبال می‌کند.
یو ان ای پی در گسترش رهنمودها و معاهدات مبتنی بر موضوعاتی همچون بازرگانی بین‌المللی در مواد شیمیائی بالقوه مضر، فرا مرزی آلودگی هوا، و آلودگی آبراه‌های بین‌المللی مساعدت نموده‌است.
سازمان هواسنجی جهانی و یو ان ای پی هیئت درون دولتی ناظر بر تغییرات آب و هوا (آی پب سی سی) را در سال ۱۹۸۸ بنا نهادند. همچنین یو ان ای پی، یکی از چند آژانس اجرائی جهت تأسیسات محیطی جهانی (جی ای اف) می‌باشد.
شورای راهبری یو ان ای پی، در کل شامل ۵۸ دولت عضو می‌باشد که در دوره‌های سه ساله خدمت می‌کنند. این کرسیها بسته به مناطق جغرافیائی تخصیص داده می‌شوند. شورای راهبری اولین توسعه دهنده رهنمودهای سیاسی جهت برنامه‌های محیطی سازمان ملل می‌باشد و نقشی سیاسی را در ارتقاء تشریک مساعی میان دول عضو سازمان ملل بر روی موضوعات محیطی ایفا می‌نماید.
دبیرخانه «یو ان ای پی» شامل ۸۹۰ عضو ستادی می‌باشد، تقریباً ۵۰۰ نفراز آنان کارمند بین‌المللی هستند در حالیکه مابقی بطور محلی بکار گرفته شده‌اند. دبیرخانه پیکره‌ای است که اجرای سیاست‌ها و برنامه‌های یو ان ای پی را سرپرستی کرده و مسئولیت بودجه سالانه‌ای بالغ بر حدود ۱۰۵ میلیون دلار (آمریکا) که تقریباً کاملاً از دول عضو تأمین می‌گردد، را برعهده دارد.
