مواظبت و نگاهداری منابع طبیعی و مصرف کردن درست و عاقلانه ی آنها را حفاظت می نامند . البته انسان نمی تواند هوا را که مایه ی تنفس است یا آفتاب را که به ما گرما می دهد در اختیار بگیرد . اما می تواند سایر منابع یعنی خاک آب جنگلها کانیها و جانوران وحشی را در اختیار بگیرد . پاسبانی و نگاهبانی از این منابع طبیعی به نحوی که اکثریت مردم جهان از آنها استفاده کنند حفاظت نامیده می شود .
بنابراین انسان باید تا ممکن است به جای آن مقدار از منابع طبیعی که مصرف می کند منابع تازه ای به وجود آورد . مثلاً هنگامی از جنگلها درخت ببرد که بتواند در جای دیگر به همان اندازه درخت تازه بکارد . یا به همان اندازه که محصول زراعتی از خاک کشتزار مواد غذایی می گیرد مواد غذایی به خاک کشتزار بخوراند.پس مسئله حفاظت تنها مربوط به منابع طبیعی ما که در حال حاضر به آن احتیاج داریم نیست بلکه به وضع آینده ی منابع طبیعی هم مربوط است . جمعیت کره ی زمین به سرعت افزایش می یابد و در هر نسل ، سهمی که که از منابع طبیعی به یک فرد می رسد پیوسته کمتر و کوچکتر می شود.
حفاظت جنگلها
به طور کلی درختان از سرعت روانه ها می کاهند و مانع فرسایش خاک می شوند . درختانی که در مناطق باد خیز گرداگرد کشتزارها کاشته می شوند از شدت باد و در نتیجه از فرسایش خاک حاصلخیز جلوگیری می کنند . گذشته از این جنگل محل سکونت جانوران وحشی ونیز تفرجگاه عمومی مردم است . اگر از جنگلها بدرستی مواظبت شود و به جای هر درخت که بریده می شود درخت تازه ای کاشته شود از چوب درختان جنگلی استفاده های بسیار می توان برد.
